Debiutował zbiorem opowiadań „The Shell Collector” (2002). Otrzymał m.in. Barnes & Noble Discover Prize i nagrodę Nowojorskiej Biblioteki Publicznej. Laury przyniosła mu także pierwsza powieść „About Grace” (2004) i kolejny zbiór „Memory Wall” (2011). Za „Światło, którego nie widać” otrzymał nagrodę Pulitzera w 2015 roku.
Książka „Światło, którego nie widać” otrzymała tytuł Książki Roku 2015 lubimyczytać.pl w kategorii Powieść historyczna.http://www.anthonydoerr.com/
Piękna historia niewidomej francuskiej dziewczyny i niemieckiego chłopaka wcielonego do Wehrmachtu, osadzona w czasie II Wojny Światowej. Opowieść toczy się równolegle, poznajemy Wernera - wychowanka domu dziecka, chłopca,który miał niezwykłą smykałkę do techniki ,oraz Marie-Laure Le Blanc- ociemnialej dziewczynki i jej ojca pracownika Muzeum Przyrodniczego. Ich historie gdzieś po drodze zaczynają się zazębiać... Książka wywołuje emocje, szczególnie poruszyły mnie losy Fredericka, przyjaciela Wernera ze szkoły kadetów. Jego przypadek jest przykładem do czego może doprowadzić chory fanatyzm. Ogólnie książka bardzo mi się podoba, obawiałam się czy nie trafię na kolejną ckliwą opowieść pseudo wojenną, ale ,, Światło, którego nie widać '' nie należy do takich książek. Nie trzeba obawiać się objętości książki, rozdziały są króciutkie i czyta się ją naprawdę szybko.
Ta książka skradła moje serce. Powieść opisuje losy niewidomej dziewczynki z Francji i niemieckiego chłopca. Akcja toczy się podczas II wojny światowej. Bohaterowie nie mają wpływu na wydarzenia jakie przyniosła im historia ale starają się dzielnie znosić jej konsekwencje i nade wszystko zachować w sobie człowieczeństwo. Nie jest to łatwie kiedy wokół czai się śmierć a zło w czystej postaci dotyka nie tylko ich ale też ich najbliższych. Książka poza wzruszającą historią z czasów wojny, skrywa jeszcze jedną, magiczną opowieść, o kamieniu który sprawia, że człowiek staje się nieśmiertelny. W zamian jednak trzeba poświęcić tych których się kocha…Czy warto? Te dwie historie właściwie są do siebie podobne ponieważ każą zadać sobie pytanie co jest cenniejsze: dążenie do swoich celów i pragnień czy życie innych ludzi.